الدرس الأوّل : درس اول .
اَلمرأةُ النَّموذجیَّةُ: زن نمونه
و ضَرَب الله مَثَلاً لِلّذین آمَنوا امْرَأةَ فِرعونَ إذ قالت رَبِّ ابْنِ لـی عندک بَیْتاً فـی الجَنَّةِ و نَجِّنـی مِن فرعونَ و عَمَلهِ و نَجِّنـی من القومِ الظّالمینَ.
وخداوند برای کسانی که ایمان آورده اند همسر فرعون را مثال زد، زمانی که گفت: پروردگارا برای من نزد خود در بهشت خانه ای بساز و مرا از فرعون و عمل وی نجات ده و مرا از دست مردم ستمکار رهایی بخش
اَلفائدةُ فـی هذه الآیةِ أنّ أحداً لا یَنْفَعهُ إلّا عَمَلُه و لا یُؤْخَذُ بجُرم غیره و لا یُثاب علی طاعةِ غیره و إن کان خِصّیصاً به ومُلازماً له.
نکته ی سودمند این آیه این است که کسی بجز از عمل خوش سودی نمی برد و به خاطر گناه غیر از خود مورد سؤال قرار نمی گیرد و از اطاعت و بندگی دیگری پاداشی به او داده نمی شود، اگر چه وابسته ی او و همراهی برای وی باشد .
تبیَّنَ فـی الآیة الّتـی قَبْلَها أنّ امرأةَ نوحٍ و امرأةَ لوطٍ لم یَنْفَعْهُما قُربُهما مِن نَبیَّیْنِ.
در آیه ی قبل از آن بیان گردید که نزدیک بودن همسر نوح و همسر لوط به دو پیامبر سودی به آنان نرساند.
وَ بَیَّنَ فـی هذه الآیةِ أنّ کُفر فرعونَ لم یَتَعَدَّ إلى زَوجته لمّا کانت مؤمنةً طائعةً لِلّه تَعالى خائفةً من عِقابه، بل نَجّاها اللّهُ من عِقابِهِ و أدْخَلَها الجنّةَ علی إیمانها و طاعتها
و در این آیه روشن شد که همانا ناسپاسی فرعون متوجّه همسرش نشد زمانی که مؤمنی فرمانبردار برای خداوند بلند مرتبه و ترسناک از عذابش بود، بلکه خداوند او را از عذاب خود نجات داد وبه خاطر ایمان و بندگیش وی را وارد بهشت گردانید.
رُوﻯ عن النبـی (ص) أنّه قال: حسبُک من نِساءِ العالَمینَ أرَبعٌ:مریمُ بِنتُ عمرانَ و آسیةُ أمرأةُ فرعونَ و خدیجةُ بنتُ خُوَیْلِدٍ وفاطمةُ بنت محمَّد(ص)
و از پیامبر (ص) روایت شده است که فرمود: از زنان عالم چهار تن برای تو کافی است:مریم دختر عمران وآسیه همسر فرعون و خدیجه دختر خویلد و فاطمه دختر محمد (ص)
و رُوﻯ أنّ فرعونَ أمرأن تُسَمَّرآسیةُ بأربعةِ مَسامیرَ و یُرْفَع فوقَها حَجَرُ الرُّخام حَتَّی تَرْجِعَ عن قولها و إلّا اُرْسل علیها الحجرُ.
و روایت شده است که فرعون دستور داد که آسیه به چهار میخ کشیده شود و بالای سرش سنگ مرمر برفراز نگه داشته شود تا اینکه از گفتارش دست بکشد، وگرنه سنگ به رویش فرستاده شود.
فَأراها اللّهُ منزِلَها من الجنَّةِ. فاختارت الجنَّةَ. فَنزَع اللّهُ روحَها.
پس خداوند جایگاه و منزل او را در بهشت به او نشان داد و او بهشت را برگزید و خداوند روحش را گرفت.
فلمّا اُرْسِل الحَجرُ وقَع علی جَسَدٍ مَیِّتٍ.
و هنگامی که سنگ فرستاده شد بر روی جسدی بی جان افتاد
